Kimi zaman Ülke,
Karanlık bir tablo çizse de,
Yaşanan güzel şeyler henüz hiçbir şeyin bitmediği noktasında ümit veriyor hepimize!.
Her gün şehit geliyor kahroluyoruz,
Bombalar dolu oldu yağıyor memleketin üstüne heyecan doruk da,
Üzülüyoruz!…
İş yok!..
Para yok!..
Yakın zamanda olması için,
Umut da yok!..
Moral sıfır!..
İnsanlar karamsar!..
Güvensiz, istemiyor kimse kimsenin kendisinden bir adım öne geçmesini,
Bencilleşti herkes!..
Gelecek şaibeli!..
Dünya çekilmez,
ülke hiç çekilmez.
Hainlik,
Madrabazlık,
Sahtekarlık-riya,
İki yüzlülük kol geziyor, diyorsunuz;
Tam o esnada,
Tuttuğunuz takım rakibi yeniyor,
Seviniyorsunuz.
Şampiyonsunuz artık. Kim tutar sizi.
Davullar önde, bayraklar elde,
her şey resetlenmiş beyninizde…
Takım şampiyon!… lay lay lay lommmm!.
İşini iyi yapan insanların var olduğunu bilmek birden umutlandırıyor yüreğinizi,
Neşe doluyor gönlünüz.
Özgür hissediyorsunuz birden kendinizi, genişliyor daracık dünyanız güneşi bile içine alacak kadar.
Sanki siz değilsiniz gibi geliyor sabah evden çıkmadan akşam ne pişecek tencerede diyen.
İş,
Eğitim,
Sağlık,
Güvence endişemiz yok oluyor…
Olsun!..
İtibar yerlerde sürünüyor,
Sürünsün!..
Cep delik cepken perişan, para nanay,
Nanaylasın!..
Eve dönerken sevgi dolu bekleyen bir çift göz varsın olmasın pencere de,
Takım şampiyon oldu ya yeter!..
Bundan iyisi,
Şam’da kayısı…
Lay lay lay lommmm!..
