MKE Lojmanları: Bir Mahallenin Hatıraları
Bir zamanlar Kırıkkale’de, Türkiye’nin dört bir yanından gelen insanların bir arada yaşadığı, herkesin birbirine aile gibi olduğu bir dünya vardı: MKE lojmanları. 1925’ten bugüne, nice hayatlara ev sahipliği yapan, kahkahalarla, hüzünle, dostluklarla yoğrulmuş bu mahalle, şimdi yok.. Ama hafızalarımızda hâlâ dimdik ayakta. Çünkü bazı yerler, sadece beton duvarlardan ibaret değildir; anılar, dostluklar, geçmişin sıcaklığı onları ölümsüz kılar.
Ben de o şanslı çocuklardan biriyim… Babamın MKE’de mühendis olması sebebiyle çocukluğum ve gençliğim lojmanlarda geçti. Bu lojmanlar benim için sadece bir ev değil, koca bir dünya, büyük bir aileydi. Burada büyüdüm, burada hayal kurdum, burada dostluklar kurdum. Sabahın ilk ışıklarıyla lojmanlarda tatlı bir telaş başlardı. Anneler pencereyi açar, içeriyi mis gibi ekmek kokusu doldururdu. Bir yanda okula gitmek için hazırlanan çocuklar, diğer yanda işe yetişmeye çalışan babalar… Güne merhaba diyen sokaklar, insanların selamlaşmalarıyla şenlenirdi.
Çocukların en büyük eğlencesi, lojmanların bahçelerinde, parklarda saatlerce oyun oynamaktı. Yaz akşamları avluda yankılanan kahkahalar, bisiklet süren çocukların neşesi, saklambaç oynarken bir köşeye gizlenmiş bir çocuğun heyecanı… Hepsi bir zamanların mutlu anılarıydı. Farklı şehirlerden gelen ailelerin kültürleri burada harmanlanırdı. Komşularımız arasında Anadolu’nun her köşesinden insanlar vardı; bir evden Karadeniz’in hamsili pilavı kokusu yükselirken, diğerinde Güneydoğu’nun baharatlı yemekleri pişerdi. Herkes birbirinin kültüründen bir parça öğrenir, herkes birbirine alışırdı.
Almanların inşa ettiği bu binalar, MKE mühendislerden işçilere, her kesimden insanı bir araya getirdi. Farklı bölgelerden gelen aileler burada kaynaştı, kültürler iç içe geçti. O günleri hatırlayan herkes bilir ki burada gerçek bir mahalle kültürü vardı. Anneler birbirine yemeğini taşır, babalar akşam iş dönüşü kapının önünde uzun uzun sohbet ederdi. Lojmanlar, dostlukların en sağlam temellerle kurulduğu yerdi. Kırıkkale’nin sosyal hayatına büyük bir katkı sundu. Çünkü MKE lojmanları, sadece bir yerleşim alanı değil, aynı zamanda şehrin kültürel mozaiğini oluşturan önemli bir merkezdi. Farklı kültürlerin kaynaştığı, insanlar arasında güçlü bağların kurulduğu bir yerdi. Kırıkkale’nin insan yapısını şekillendiren, dayanışmayı öğreten bir mahalleydi.
Kapılar kilitlenmez, çocuklar sokaklarda güvenle oynardı. Komşular sadece yan yana yaşayan insanlar değil, birbirlerinin en yakın dostlarıydı. Kimi zaman birinin hastalığında, kimi zaman düğün sevincinde herkes bir araya gelir, mutluluklar paylaşıldıkça artar, üzüntüler ise azalırdı. İşte gerçek komşuluk böyleydi. Lojman hayatı, Kırıkkale’de yaşayan herkes için unutulmaz bir iz bıraktı.
Buralarda çocukluk geçirenler, ilk aşkını burada yaşayanlar, hayatının en güzel anlarını burada biriktirenler şimdi uzaklarda bile olsalar, gözlerini kapattıklarında o lojmanların kokusunu, seslerini, sıcaklığını hissederler. Geceleri sokak lambalarının altında yapılan sohbetleri, bayram sabahlarının telaşını, soba başında anlatılan hikâyeleri unutmak mümkün mü?
Ama zaman durmadı… Çocuklar büyüdü, insanlar dağıldı, duvarlar eskiyip yıprandı. Şimdi, bir zamanlar kahkahaların yankılandığı bu binalar bir bir yıkıldı. Ama onların yerine yükselen soğuk betonlar, burada yaşanan anıları silemez. Çünkü bazı yerler sadece mekân değildir; orada yaşananlar, paylaşılan hayatlar, duyulan kahkahalar, gözyaşları, kurulan dostluklar asıl anlamı yaratır.
Elveda MKE Lojmanları hatıralarımız sonsuza dek bizimle kalacak…
Ragıp Cihat Mencet
