Kırıkkale Eğitim Sen Şube Başkanı Ayşe Avcı açıklamada bulundu. Avcı, 6 Kasım 1981! Cuntacıların bir araya gelip, Türkiye üniversitelerinin geleceğine karar verdiği günün üzerinden tam olarak 40 yıl geçti. Üniversiteleri darbeci aklın ablukasına teslim eden, rektörleri aşırı yetkilerle donatan, üniversitelerdeki iktidar ilişkilerini merkezileştirmekle yetinmeyip bilgi üretim süreçlerini kontrol ve denetim altına almaya çalışan ve nitekim (!) muhalif ve özgür düşünceyi mahkûm edebileceğini sanan YÖK, yıllar içerisinde siyasi iktidarlar için daha kullanışlı bir aparat haline geldi.”dedi.
LİNÇ ETMEKTE GECİKMEDİ
“Öyle ki, siyasi iktidara aday siyasi partiler, YÖK’ü kaldıracağını söyleseler de YÖK’ün kendilerine sunduğu imkânları her defasında sonuna kadar kullanmaktan asla vazgeçmediler! AKP de iktidara gelirken benzer bir yol izleyerek, YÖK’ü daha güçlü bir konuma getirmekten geri durmadı.Hatırlanacak olursa, 12 Eylül darbesinin hemen ardından 1402 sayılı sıkıyönetim kanununda yapılan değişiklikle birlikte 1983 yılı şubat ayından itibaren aralarında 120 akademisyenin de olduğu 5000’e yakın kişi kamu görevinden uzaklaştırıldı. İstifaya zorlanan devlet memurlarıyla birlikte bu sayı 10 binleri buldu. Ne yazık ki bu tasfiye hamlesi, Türkiye üniversiteleri tarihindeki sonuncu tasfiye girişimi de olmayacaktı.Aradan geçen onca yıl sonra, 15 Temmuz darbe girişimini “Allah’ın lütfu” olarak görenler, ittifakta oldukları cemaate yönelik “dün kaç üniversiteniz vardı, bugün kaç tane?” serzenişinde bulunanlar da ilan ettikleri OHAL ile muhalif bilim insanlarını, düşünce ve ifade özgürlüğünü, akademik özgürlüğü linç etmekte gecikmedi.Barış talep eden akademisyenler, iş güvencesi talep eden araştırma görevlileri, emeğine ve haklarına sahip çıkan idari ve teknik personel, iradesine ve geleceğine konulmak istenen ipotekleri kabul etmeyen öğrenciler üniversitelerin dışına itildi.”
ÇEVİRMELERİNE VE SKANDAL UYGULAMALARINA KARŞI TEPKİSİZDİR
“Üstelik haksız ve hukuksuz ihraç edilmelerinin üzerinden 5 yıl geçen barış akademisyenleri, Türkiye’nin en üst yargı organı olan Anayasa Mahkemesi tarafından “düşünce ve ifade özgürlüklerini” kullandıkları tespit edilmiş olunmasına ve haklarında açılan tüm davalardan beraat etmiş olmalarına rağmen OHAL Komisyonu nezdinde cezalandırılmaya devam edildi.OHAL Komisyonu, barış akademisyenlerinin başvurularını aradan geçen 5 yılın ardından “ret” kararı vererek sonuçlandırdı. Açıkça hukuksuz, siyasi ve keyfi olan bu kararlar, AKP ve MHP iktidarının sadece siyasi hesaplarının sonucu olmakla kalmadı, muhalif, özgür düşünceye ve barış talebine karşı bir hesaplaşmanın ve cezalandırmanın ısrarını gösterdi.Bugün YÖK, neresinden tutsak elimizde kalan bir yükseköğretim sisteminde taşıdığı siyasi rolün gereklerini yapmak dışında bir görev üstlenmemektedir. Bugün YÖK, üniversite bileşenlerinin sorunlarını dahi bilmekten uzak, üniversitelerde yaşanan yolsuzluklara ve hukuksuzluklara karşı sus pus, rektörlerin üniversiteleri aile şirketine çevirmelerine ve skandal uygulamalarına karşı tepkisizdir.”
MÜCADELEMİZİ SÜRDÜRECEĞİMİZ BİLİNMELİDİR
“Böylesi bir yönetim şekli, pandemi koşullarında eğitim öğretim yürütmeye çalışan öğretim elemanlarını, bin bir güçlükle öğrenim görmeye çalışan öğrencileri ve bırakalım haklarını isimleri dahi YÖK nezdinde anılmayan idari ve teknik personeli sorunlar karşısında yalnız ve çaresiz bırakmaktadır.Pandemi koşullarında ortalama 80 kişilik sınıflarda eğitim öğretim faaliyeti yürütmeye çalışan öğretim elemanları, internet bağlantısı zayıf üniversite ve yurtlarda çevrimiçi derslere bağlanmaya çalışan, barınma hakkı başta olmak üzere demokratik hakları ve özgürlükleri için sesini duyurmaya çalışan öğrenciler, omuzlarındaki iş yükü artmasına rağmen yok sayılan idari ve teknik personel kaderine mahkûm edilirken YÖK “üç maymunu” oynamayı sürdürmektedir. Eğitim Sen olarak belirtmek isteriz ki, Türkiye üniversiteleri köklü bir dönüşüme ihtiyaç duymaktadır. Ancak, artık tek başına YÖK’ün kaldırılması düşüncesi yetersizdir. Onun bugüne kadar yerleştirdiği bu düzenin köklerinden sökülüp atılması gerekmektedir. Ancak, üniversitelerin yeniden özgürlüğüne kavuşabilmelerinin ve insan, toplum, doğa yararına faaliyet gösterebilmelerinin koşulu, tam da bugüne kadar uygulanan politikaların terk edilmesiyle mümkün olabilecektir.Bu nedenle üniversiteler akademik özgürlüğün, demokrasinin, düşünce ve ifade özgürlüğünün mekânları olana kadar, üniversitelerde iş güvencesi, kamusal finansman hayat bulana kadar mücadelemizi sürdüreceğimiz bilinmelidir. ”dedi
