İslam’ın barıştırıcı,
Birleştirici,
Kaynaştırıcı özelliğini bilmesem,
Kanunların yeterli gelmediği durumlar da toplumu bir arada tutmanın en temel unsuru olduğuna inanmasam,
Okuduğum güvenilir kaynaklardan edindiğim,
Sevgi ve ahlak üzerine kurulu bir din olduğuna yönelik anlatımlara güvenmesem,
Ya bende bir şey var, ya benim okuyup dinlediklerimde, yada din adına yapılanlara tanık olduklarımda diyeceğim!..
Özellikle,
Son dönemlerde yaşanılanları izledikçe çıldırmamak elde değil aklı başında bir insan için.
Adam “don” satar,
İslami der.
Terlik satar,
“Hac” görmüş der…
“ deve” sidiği” içirir şifa niyetine,
Keçi “boku” yedirir ilaç adına…
“allahu ekber” deyip kelle kesenden,
Bebesine sarılmayı edepsizlik görürken milletin karşısında şıkır şıkır “kedicik” oynatandan,
Oğlan çocuklarına musallat olup,
Kız çocuklarına nikah kıyandan,
Gurup seksini tarikatın ritüeli sayıp,
Şeyhinin apış arasında cennet arayandan Söz etmeye gerek bile yok!..
Ne yapmak lazım,
Ne okuyup,
Kime danışmak lazım bilmiyorum!..
İşin tuhafı,
Yaşanılanları yadsıyan da yok artık…
Sorunumuz okumamak;
Orası kesin!..
Fakat okuyanı da sus-pus.
Kimden öğreneceğiz dinimizi?
Kim bize mürşit olacak Allahın ve milletin sevdiği kul olma yolunda,
Kim aydınlatacak karanlıklarımızı,
Onu da bilmiyoruz!..
Bu gibi durumlarda ülkemizin atası Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu “diyanet” var;
Ama
Basiretsiz, beceriksiz,
Ve
Bilgisiz kişilerin elinde kuruluş felsefesinin hayli uzağında şu an.
İnanıyorum,
Özellikle diyanete bağlı Kırıkkale il müftülüğü
Makam araba sevdasından arta zaman kalır, bin yıllık Kıbleyi tekrar bulabilir,
Birde,
Son günlerde bazı personelin soyunduğu mafyalıktan arınabilirse,
Uzmanı olması gerektiği konularda milletin meramını anlar ve doğrusunu anlatır. (Kerameti kendinden menkul müftü yardımcılarından biri, “ali kıran baş kesen” olmuş, personelden ümüğünü sıkamadığının gözünü morartıyormuş! Din adına değil tabii!.. koltuk ve kişilik zafiyetinden kuvvetle muhtemel.)
Bu vesile ile sözde değil,
Özde Müslümanlar çoğalır, tüccar! Müslümanlar barınacak ortam bulamaz,
Geçmişte olduğu gibi bu günde çıkarsız, menfaatsiz, korkusuz, barış-sevgi ve hoş görü içerisinde dinimizi yaşayarak var olmaya devam ederiz.
Yoksa!..
İmam yellenirse misali,
Herkes birbirinin ümüğüne takılı gezer…
