79’da,
CHP’nin 24. Olağan kurultayı vardı Ankara’da.
Benimse ilk…
Gençlik kolları olarak Malik başkanlığında yerimizi aldık o gün on dokuz mayıs kapalı spor salonunda.
Kavga,
Gürültü,
Nizah içerisinde üç gün geçirdik.
Sandık ki,
Tuttuğumuz taraf kazanırsa ülke kazanacak,
Garip-gureba,
Fakir-fukara İsviçre vatandaşı ayarında yaşam sürecek,
Biz de,
Eserimizle övünmek bir yana, biraz da menfaatleneceğiz yaşam adına.
Kenan Evren uyandırdı,
Uyuduğumuz tatlı uykudan döve döve 80 de.
ANAP’ı es geçip,
Halkçı partili oldum 12 Eylül’den sonra…,
SODEP-HALKÇI parti birleşimine ve ışıklar içerisinde uyuyası büyük –dürüst insan Erdal İnönü’nün genel başkan oluşuna tanıklık ettim;
Olduk SHP’li!..
Hani o,
Domates lakaplı Deniz Baykal’ın altı ayda bir imza toplayıp SHP’yi olağan üstü kurultaya çağırdığı dönemler vardı ya;
Adım Kamber’miş gibi iki elim kanda olsa katıldım,
Hep de Erdal İnönü’den yana tavır koydum.
Kazandık!..
Murat Karayalçın ‘la birlikte iken, Yüksel Çakmur rakibimiz oldu…
Kazandık!..
Nihayet 12 eylül 8o’de kapatılan CHP açıldı 91’de.
O gün (domates) Baykal kazandı,
Türkiye kaybetti.
Adamın fıtratı,
“Küçük olsun benim olsun” üstüne kuruluydu.
Sonrasın da,
Ne parti içi muhalefet, ( yani biz) ne de Türkiye hiçbir seçimi kazanamadık ona karşı zaten.
Ama,
İnadına katıldık kurultaylara memleket sevdamızdan…
İnadına bağırdık CHP diye…
Yine de
Riki Martin (umarım doğru yazıyorumdur ismi!) gibi merdivenlerden koşarak inmesine engel olamadık domates ve domatesçilerin.
O kurultay da anladım ki,
Ülke değil ama yöneticiler AB’ye girmiş, kendi dalgasına bakıyordu…
Benim son kurultayım oldu …
Zaman zaman oy verdim ama başında Baykal olduğu sürece kendinden başka kimseye faydası olmadığını da biliyordum partinin.
Bu gün 16-1-2016 cumartesi.
Ve
CHP olağan kurultay yapıyor. (35.)
Uzunca bir aradan sonra, ısrarlı davetlere rağmen,
Katılıp katılmamak konusunda karar veremiyorum!..
Çünkü,
Tıpkı Baykal’ın döneminde olduğu gibi hiçbir umudum yok ileriye dönük CHP ile ilgili!..
